7 april 2017, het is nog vroeg, maar klaar wakker.

Na een slopende dag, je bent toch bijna 24 uur in touw, zijn we gisteravond in het hotel aangekomen. Paola was behoorlijk reisziek. Gelukkig hadden we de juiste pillen bij ons. Ook mijn oordoppen deden wat ze moesten doen. Oorpijn tegen houden. En in her geval van droge ogen druppel je gewoon even. Om dan hier in her hotel er achter te komen dat ik een lens kwijt ben. Lang leve de bril dan maar.

We zijn het niet meer gewend. Vliegen met een behoorlijke maatschappij. Zelfs het uurtje naar Franfurt werd gevuld met eten. Het stuk naar Bogota bestond uit eten, chips, chocola, weer eten, nog een keer drinken? Chips? U zegt het maar. En nergens iemand die dacht dat we heel erg verlegen zitten om parfum, loten of wat ook maar. 

Eindelijk aangekomen op het vliegveld moesten we ruim een uur wachtenn bij de douane. Pas daarna waren de koffers van ons. De dame die ons naar het hotel zou brengen dacht al dat we niet meer kwamen.twee mannen zetten onze koffers in de auto en vroegen om een fooi. Kleingeld natuurlijk niet aanwezig, maar we wilden wel wisselen. Er is ons nog nooit zo snel geld afhandig gemaakt. Ze gingen er mee vandoor en ik was blij dat het nog geen 4 euro waard was.

De dame vroeg nog if ze ons geld hadden gevraagd en dat dat niet mocht. Ik gok dat ze in het complot zit. De chauffeur nam aan het eind geen fooi aan.

Het hotel is werkelijk prachtig. Tenminste de kamers. Walter en ik hebben 2 slaapkamers, 2 badkamers en een kamer met keuken. Paola en Alejo slechts 1 kamer en 1 badkamer, maar een hele grote kamer met keuken. Waar dat fout is gegaan? We hebben alleen 2 slaapkamers besteld, maar het is prima. Het uitzicht ook, het lawaai is minder. We zitten echt in het centrum en dat gaat de hele nacht door.

Vanmorgen bij het ontbijt merkten we dat hier toch echt wel zoete broodjes gebakken worden. Dat is even wennen, droog, zoet brood. Maar wel met heerlijk fruit! Daar worden we blij  van.

Vandaag werden we om 9 uur gehaald door Mauricio. Hij regelt voor ons de contacten met het verleden. Voor zover mogelijk. En tot nu toe was er niet veel mogelijk. Maar dit was een dag vol verrassingen. Nu even niet verder. We zijn op. Jetlag! Onze klok geeft nu aan 20.20 uur, bij jullie 3.20. Het voelt nog als bij jullie. Het duurt niet zo lang meer dat we gaan slapen. Paola slaapt al een uur.