26 april 2017 een onverwachte wending

En weer naar hert Unicentro gelopen. Dit keer om cadeautjes te kopen. We hebben het 1 en ander ingeslagen, vooral voor meerdere kinderen tegelijk. Denk dan aan een bal, papier, potloden en spelletjes. Gisteren belde Mauricio om te vertellen dat er 34 jongens en 12 meisjes zijn. We hebben ons er wel mee vermaakt. 

Vanmiddag hebben Paola en ik me een boek in de zon in het park gezeten. De mannen hielden siësta. Om 17 uur zouden we gehaald worden voor een avondje bowlen. Om 16 uur zaten we met ons vieren op het terras toen Mauricio belde. En toen veranderde alles. 

Mauricio gaf aan dat hij 1 miljoen pesos wil hebben om met ons mee te gaan. Dat is 300 euro. En dan niet eens voor de hele dag. Toen we naar Ubaté gingen, een hele dag, vroeg hij 100 euro. Dit kunnen we niet waarderen. Het is typisch hoe wij hem hebben leren kennen. Iedere keer geen antwoord geven op vragen en op het laatst met verrassingen komen. Zo zijn we thuis weken bezig geweest om geld over te maken voor de papieren die hij in orde zou maken. De 1e dag hebben we dat betaald, maar we hadden nog geen tijd gehad om dat te halen. Dan zie je toch echt een andere man. En toen we een afspraak wilden maken voor dit bezoek hadden we aangegeven dat we graag op dinsdag of woensdag wilden gaan. Iedere keer geen bericht en zelf contact opnemen en toen kwam hij er mee dat we donderdag konden. Onze laatste dag hier. 

Uiteindelijk heeft hij ons geld, maar wij nog steeds geen papieren. In principe zouden we die morgen krijgen. Maar ook nu speelt geld dus een behoorlijke rol en echt niet dat wij 300 euro gaan betalen om mensen te verblijden met een bijdrage en speelgoed. We hebben het hele traject afgezegd en zijn aan het denken gegaan. Wie maken we er dan blij mee?                                                                                               We hebben op internet gezocht, ons reisbureau sponsort ook een aantal projecten, maar niet in Bogotá. Uiteindelijk hebben we Juan, onze fietsgids geappt. En hij is erg blij met ons aanbod. Morgenvroeg om 7 uur gaan we met de taxi naar zijn huis, dan een uur met de bus en dan zijn we op een plaats met veel vluchtelingen. We gaan dat doen. Een korte nacht, maar dan houden we allemaal maar siësta. Voor ons dus geen Hogar Monseratte, maar een vluchtelingen kamp. Het maakt niet uit wie we er blij mee maken, als ze maar blij zijn.                                                                                            En verder hebben we gezellig gebowld vandaag.