18 april 2017 Cartagena

Zo, na een paar dagen van de wereld te zijn geweest zitten we nu in Cartagena, aan de Caraïbische kust.

We waren in Santa Marta geland en werden daaropgehaald om naar park Taironaka te gaan. Eerst met een busje en toen nog met een bootje. Algehele hillariteit over onze koffers, waar toch kleding inzit om je zowel in koude als in warme gebieden prettig te voelen en dat voor 3 weken. Maar ja, maar 1 dag in dit park, dus we snapten het wel. We kwamen in een prachtige omgeving, waarvan Alejo zei: her ruikt hier naar de dierentuin. En zo was het ook. Zo'n kas in de dierentuin, maar dan in het wild, prachtige bloemen, pauwen, toekans, een slang, bananenbomen, een paar hutjes, hangmatten, 2 keer per dag kip met rijst en onwijs mooi. 's Nachts regende het bij ons naar binnen en Walter zakte door het bed, maar verder.....

De dag er na gingen we met rubberen banden de rivier af. 2 uur laten meegaan met de stroom, onderweg apen spotten in bomen en dan aan het eind uitkomen in de zee.

Geloof me, sommige plaatjes op internet of reisgidsen zijn echt. Dat is niet te beschrijven, 

En met de boot weer opgehaald worden. Douchen, achter een schot waar iedereen kan douchen, je bent in de jungle of je bent het niet. En toen weer met de boot naar het ophaalpunt. Vandaar uit met een veel te kleine taxi, zo'n kofferbak kan ook met een touwtje dicht, naar een ander natuurpark.

Park Tayronaka. Een gigantisch Nationaal Park, met ecohabs , campings en cabanna's.

We werden uitgezet op een parkeerplaats waar we de koffers konden achterlaten bij paarden of ze mee konden nemen. We moesten een uur lopen en die paarden leek ons een prima idee. Gelukkig maar.

Het lopen was zwaar, anderhalf uur, bergje op bergje af. In de hitte, soms een fatsoenlijk pad, soms ook niet, door her hyenabos, bezweet kwamen we bij een camping, met cabanna's. Druk en mooi. Druk vanwege Pasen, maar dat duurde maar 1 dag.  We zijn lekker gaan eten en vroeg gaan slapen. Het is daar ook vroeg donker. We kwamen er wel al snel achter dat er helemaal geen bereik met de buitenwereld mogelijk was. Dat was wel lastig, omdat dat ook in het vorige park niet kon. Maar het is niet anders. De volgende dag zijn we naar het strand gelopen, een half uur lopen. Keurig in de schaduw gaan liggen, regelmatig ingesmeerd, zwemmen en ontzettend verbrand. Vooral de kinderen. Paola was er echt ziek van. Maar verder was er helemaal niets te doen dus we wilden de volgende dag wel weer. Door het bos, langs zeer aftandse campings, naar de zee. Het was benauwd en we zijn niet tot het strand gekomen. Echt te warm. Water en Paola zijn jog wel een keer terug gegaan om bij de krokodil te kijken die in een plas onderweg leeft. Alejo en ik hadden geen zin meer. Ook Tayrona is prachtig. Apen lopen als eekhoorns achter elkaar aan door de bomen. Salamanders zijn er heel erg veel. Evenals muggen. Daar wordt je dan weer niet blij van. En ik gok dat we vlooienbeten hebben. Ook van Taironaka. We overleven het wel. Vanmorgen weer terug. Alejo en ik kozen er voor om op een paard terug te gaan. Walter en Paola gingen weer lopen. Ik heb nog nooit eerder op een paard gezeten en de mijne was oorspronkelijk het voorste paard. Die van Alejo dacht daar anders over en hij kwam voor. Zo nu en dan deed de mijne een poging om weer voor te komen en gingen we in galop. Ik werd daar niet blij van. De formule 1 was er niets bij en 1 keer viel ik er bijna af. Walter en Paola waren er eerder dan wij. Na verloop van tijd kwam ook een busje om ons te halen. En nu, na een rit van zo'n 6 uur zijn we in Cartagena. In een 5 sterren hotel met zwembad. Eerst even bijkomen