11 april 2017. Wachten op vliegveld. Op naar Medellin

Na een korte nacht zitten we weer op het vliegveld. We hebben ingecheckt en verlaten Bogota voor een paar weken. Wat een indrukken. 

Zwervers zijn er volop, ze liggen overal, ook zomaar midden op de stoep. Je zou ze allemaal willen redden, maar dat gaat helaas niet. Ook hele jonge moeders met hun kindjes. Dat kan natuurlijk nooit goed gaan. In de laatste week hier hebben we een afspraak bij Hogar Monseratte. Dat is een tehuis voor straatjongeren. Een paar uur rijden vanaf Bogota. 18 jaar geleden waren we daar ook. Wat ons toen opviel was dat deze jongens, toen nog, wel een thuis hadden, maar gedoemd waren om niet verder te komen. Een pastoor heeft toen dit huis opgezet en zowel de jongens als hun ouders werden verder geholpen met onderwijs, opvoedondersteuning en bijeenkomsten. Ondertussen is er ook een meisjes afdeling bijgekomen. Ze moeten het hebben van giften, die gaan we brengen.

Verder was het mooi om te zien dat Paola hier een gemiddelde lengte heeft, Alejo is gewoon lang hier. Walter valt onder de reuzen en wordt vaak nagekeken. Gisteren vond hij een paar leuke schoenen en vroeg naar zijn maat, 44, nou dat was grappig. Dat hadden ze niet. Er waren schoenen tot maar 42, en daar waren er niet veel van.

Paola wilde een tas kopen. Duidelijk een souvenir, gewoon een fel gekleurde, hier veel verkrijgbaar. Omgerekend zo'n 6 euro. Heel normale prijs hier. Bij het betalen bleken wij ons een 0 te hebben vergist. Het was 60 euro. Niet voor niets dat je er niemand mee ziet lopen.

En wat verder erg opvallend is is de grote hoeveelheid taxi's die hier rijden. De straten zijn geel. Dat zie je altijd maar zeker gisteren van boven af de berg. 

Voorlopig was dit Bogota. Aan het eind van de reis komen we hier weer terug.